چقـבر تلخ بـפב کـפבکیم !
که سیگآر رآ قآتل پـבرم مـےבآنستم
פ چقـבر سخت است امرפز که قآتل پـבرم رآ رפزے هزآر بآر مـے بـפسم . . .

ڪآش בنیآ یڪبآر هـم ڪه شـבه

بآزیش رآ بـ ـہ مآ می بآخت مگر چـ ـہ لذتی בآرב

این برבهآے تڪرآرے برآیش؟!

آבم هـآے خـפب از یـاב نمـیـرלּ !

از בل نمـیـرלּ !

از ذهـن نـمیـرלּ !

פلـی زפבتـر از ایـنـ که فـڪــرش رפ بـڪــنـے از پـیـشـت مـیـرלּ 

اפنی کــہ زפב میرنجــہ

زפב میرهـ، زפב هم برمـے گرבه

امآ اפنـے که בیر میرنجــہ

בیر میره ، اما בیگــہ بر نمـے گرבه

از בرבهاے کـפچک است که انـωـاלּ مـے نآلـב

פقتـے ضربـ ـہ سهمگین باشـב

لآل مـے شـפے

פֿـפشبـפֿـتـے مآ تـפ ســہ جملــہ פֿــلآصــہ شـבهـ
تجربـ ـہ از בيرפز، استفاבهـ از امرפز، امیــב بـ ـہ فرבآ
פلـے با سـ ـہ جملـ ـہ בيگـ ـہ زنـבگيمـפלּ رפ تباهـ مـے کنيم
حسرت בيرפز، اتلآف امرפز، ترس از فردآ

درد را از هر طرفش که بخوانی درد است ، دریغ از درمان که عکسش نامرد است

کاش یک جایی زندگی می فروختند، آنهم به شرط چاقو

این روزها به هر کی پر و بال بدی به جای اینکه باهات پرواز کنه ، واست دم در میاره

هیچ وقت نفهمیدم

چرا درست کسی که

فکر می کنی با همه فرق دارد

یک روز

مثل همه

تنهایت می گذارد؟!!!

   درد من

   تنها و تنها برای من است

   تو نه آنرا میبینی

   نه می توانی حس کنی

   و نه رنج حاصل از آنرا تحمل می کنی

   اما باور کن می توانی با بودنت

   تحملش را برای من آسانتر کنی .